29/07/2020 Çarşamba Köşe yazarı A.U
"Develerimi kaybettim!"
Manisa'nın Demirci ilçesinde yatan Şeymer Hasan Dede’nin bir
sevdiği vardı.
Develeri kayboldu bir gün.
Çok aradı, bulamadı.
Yorgun argın döndü eve.
Bu işe bir çâre düşünüyordu.
Hasan Dede geldi aklına.
Derhâl koşup çaldı kapısını.
Açılınca;
“Hocam! Ne olur, bize bir himmet edin” diye yalvardı.
Büyük velî sordu:
“Hayrola, ne oldu?”
“Develerimi kaybettim!”
“Aradın mı peki?”
“Evet hocam. Her yeri aradım. Hiçbir yerde yoklar.”
Hasan Dede, bir yeri işâret etti:
“Falan yere de baktın mı?”
“Baktım hocam, orada da yoklar.”
“Bir daha bak!” buyurdu.
“Belki görememişsindir.”
Adam almıştı işâreti.
“Peki hocam” dedi.
Ve koşturdu o yere.
Evet, develer oradaydı.
Hem de tam târif ettiği yerde...
● ● ●
Bu zât bir sohbetinde;
“Bir kimsenin îmân ile öleceği, son nefeste belli olur. Bir kişi bu devlete
kavuşunca, Allahü teâlânın ihsânları başlar” dedi.
Sordular:
“Nasıl yâni efendim?”
Buyurdu ki:
“O şanslı kimseye Azrâil aleyhisselâm gelir ve; (Hiç korkma. Erhamürrâhimîne gidiyorsun. Asıl vatanına kavuşuyorsun. Büyük devlete erişiyorsun) der. Böyle olan kimseye, bundan daha sevinçli bir haber olur mu?..”