01/03/2019 Cuma Köşe yazarı A.U
Bir demet fesleğen
Evzâî hazretleri, Tebe-i tâbiîn’den büyük fıkıh âlimidir. 157 (m. 774) de Beyrut’ta vefât etti.
Bu zât, Allah dostu bir velî idi.
Kerâmet sâhibiydi.
Sevdiklerinden biri, bir gece yatıp, rüyâ gördü.
Şöyle ki;
Bir demet “fesleğen”, mağrip tarafından göğe yükseldi ve kayboldu.
Ve uyandı uykudan.
Derken sabah oldu.
Bunu, sâlih birine anlattı.
Ve tâbirini sordu.
O da cevâben;
“Bu rüyâ, Evzâî hazretlerinin vefât ettiğine işâret ediyor" dedi.
Adam şaşırdı!
Araştırdılar...
Gerçekten o gece Evzâî hazretlerinin vefât ettiğini öğrendiler.
● ● ●
Evzâî hazretleri, seyyitlerden birinin bir kabahatini görünce, üzüldü!
Zîra onu çok seviyordu.
Hemen yanına gitti.
Ve ona şunu anlattı:
Resûlullah’a yakın olmanız, sizi aldatmasın. Çünkü Efendimiz aleyhisselâm, bir gün kızı Fâtıma'yı yanına çağırdı.
O da koşup geldi.
Ona sevgiyle bakıp;
“Ey kızım! Kendini cehennem ateşinden kurtarmaya bak. Çünkü ben, senin nâmına Allahü teâlâdan bir şey temin edemem” buyurdu.