25/12/2018 Salı Köşe yazarı A.U
"Hiç hatırlayamadım!"
Evliyânın büyüklerinden olan Habîb-i Acemî hazretlerinin yanına bir kimse gelip;
“Benim, senden yüz dirhem alacağım var” dedi.
Ve istedi bu parayı.
Büyük zât;
“Hiç hatırlayamadım. Yarın gel de bir çâresine bakalım” buyurdu.
Adam da gitti.
O, gece kalktı.
İki rekât namaz kılıp; "Yâ İlâhî!.. Bu kimse doğru diyorsa bu borcu ödemem için bana kolaylık ver. Eğer yalan diyorsa, onu sana havâle ettim, sen bilirsin" dedi.
Böyle niyazda bulundu...
O sabah felç oldu adam.
Hazret-i Habîb bunu işitti.
Yine de çok üzüldü.
Hemen ziyâretine gitti.
O, bu velî zâtı görünce utandı ve mahcup oldu.
Pişmanlık içinde;
“Ne olur affet. Nefsime uyup yalan söyledim. Aslında senden alacağım yoktu. Ben bu cezâyı hak ettim” dedi.
Çok üzgündü.
Ve ağlıyordu!
“Ey Habîb! Şifâ için bana duâ et” diye yalvardı.
Büyük velî acıdı.
Ellerini kaldırdı.
“Yâ İlâhî! Buna şifâ ver” diye duâ etti.
Adam o anda şifâ buldu.
Ve fırlayıp kalktı ayağa.
Sanki hiç hasta olmamıştı...