30/05/2022 Pazartesi Köşe yazarı A.U
"Niçin ayakta dinliyormuş?"
Allah dostu Ahmed
Bîcân bir gün câmide vaaz etmektedir.
Bir ara başını
kaldırır.
Ağabeyi Muhammed
Bîcân'ı görür câminin hemen girişinde.
Fakat o da ne?
Ayakta dinlemektedir
kendisini.
Merak eder.
Ve akşam, annesine
anlatıp;
“Anneciğim,
ağabeyimden bunun sebebini sorup da öğrenir misin” der.
Kadıncağız; “Peki” der.
Ve sorar bunun
hikmetini.
O da cevâbında;
“Anneciğim, kardeşim
Ahmet, Hacı Bayrâm-ı Velî hazretlerini gördükten sonra bir
başka Ahmet oldu. Sözleri hikmet saçıyor. Ben de istifâde etmek için câmiye
gittiğimde, melekleri gördüm içeride. Huşûyla dinliyorlardı sohbeti. İzdihamdan
oturacak yer bulamadım. Mecbûren ayakta dinledim” diye söyler.
Annesi bunu öğrenir.
Ve oğlu Ahmed’e
anlatır.
Ahmet Bîcân,
mahzûnlaşır.
Ve annesine;
“Ben niçin melekleri
göremiyorum?” diye sorar.
Annesi de cevâbında:
“Evlâdım! Sen bebekken bir gün namaza durmuştum. Ağlamaya başladın! Çünkü acıkmıştın. Bir komşu kadın seni alıp emzirdi. Meğer abdesti yokmuş” diye anlatır.