03/05/2023 Çarşamba Köşe yazarı O.Ü
Esirin hapisten kurtulması gibi...
Sual: İmanı olan bir kimsenin
ölümü ile, imanı olmayan veya imanı olup da fasık olanın ölüm şekli aynı mıdır?
Cevap: Müminin
ruhunun bedenden ayrılması, esirin hapisten kurtulması gibidir. Mümin öldükten
sonra, bu dünyaya geri gelmek istemez. Yalnız şehitler, dünyaya geri gelip, bir
daha şehit olmak ister. Dünyanın iyiliği gitti. Kederleri kaldı. Bundan dolayı
ölüm, her Müslüman için hediyedir. Bir adamın dinini, ancak kabri korur.
Müminlere yapılacak ikramlardan birincisi, ölümdeki sevinçtir. Mümini
rahatlandıran, ancak Allahü teâlâya kavuşmaktır. Her mümine mevt, hayatından
daha iyidir. Kâfirlere de mevt faydalıdır. Din Büyükleri buyuruyor ki:
“Çabuk tükenen şeyin peşinde koşuyorsunuz. Sonsuz kalacak şeye
bakmıyor, ondan kaçıyorsunuz! Bir kimsenin ölümünde hayır yok ise, hayatında da
hayır yoktur. Allahü teâlâya kavuşturduğu için, mevt sevilir. Sevdiğim adamın
kalmasını da severim. Ölmesini de severim. Dost dosta kavuşmak istemez mi?
Azrail aleyhisselam, İbrahim aleyhisselamdan ruhunu almak için izin isteyince;
(Dost,
dostun canını alır mı?) dedi. Allahü teâlâ, Azrail
aleyhisselam ile haber gönderip;
(Dost
dosta kavuşmaktan kaçınır mı?) buyurunca;
(Yâ
Rabbî! Rûhumu hemen al!) diye dua eyledi.
Allahü teâlânın emirlerine uyan bir mümine, ölümden daha
sevinçli bir şey olamaz. Allahü teâlâya kavuşmayı seven mümin, mevti ister.
Mevt, dostu dosta kavuşturan bir köprüdür. Kavuşmak şevki, büyük ve yüksek derecedir.
Bu dereceye yükselen mümin, mevtin gecikmesini istemez. Rabbine iştiyakından
dolayı, Ona kavuşmayı, Onu görmeyi sever. Cenneti seven ve ona hazırlanan insan
mevti sever. Çünkü, mevt olmayınca, Cennete girilmez.”
Bir köylüye sen öleceksin demişler. O da, ölünce nereye giderim
diye sormuş. Allahü teâlâya cevabını alınca, hayrı ancak kendisinde bulduğumuz
Rabbime kavuşturacak olan ölümden korkum kalmamıştır der.
Sual:
Ölürken can verme acısı çok mu fazladır ve herkes bu acıyı tadacak mıdır?
Cevap: Can vermek acısı, dünya acılarının hepsinden daha acıdır. Fakat, ahıret azaplarının hepsinden daha hafîftir. Mümin, ruhunu teslim edeceği vakit, rahmet meleklerini görüp, onların zevki ile, can verme acısını duymaz. Ruhu, tereyağından kıl çeker gibi, kolay çıkar ve nimetlere kavuşur.