10/07/2021 Cumartesi Köşe yazarı A.U

Abdullah adında Arvaslı biri anlatır:

Hac için Arvas'tan çıktım bir sene.

Mekke'ye vardım.

Ve haccımı edâ ettim.

Ama o gün bütün paramı kaybettim.

Geri dönemiyordum.

Dertli dertli dolaşırken, yeşil bir bahçe gördüm ileride.

Ortasında bir de câmi vardı.

Kendi kendime;

“Mekke'de böyle bir yer yoktu. Rüyâ mı görüyorum, yoksa hayâl mi bunlar” dedim.

O ara birine rastladım.

Bana bakıp sordu ki:

“Sen nerelisin arkadaş?”

“Arvaslıyım” dedim.

“Burayı mı merak ettin?”

“Evet.”

“Burası, evliyâlara mahsus bir makâmdır. Cumâ günleri velîler burada toplanır ve ikindi namazını cemâatle kılarlar” dedi.

Sordum hemen:

“İmâmları kimdir?”

“Seyyid Fehîm’dir” dedi.

Sevinip bekledim.

Grup grup geldi velîler.

Câmi dolunca Seyyid Fehîm hazretleri teşrîf etti nihâyet.

Elini öpüp derdimi arz ettim.

Buyurdu ki:

“İfşâ etmezsen olur.”

“Söz veriyorum” dedim.

“Pekâlâ, yum gözlerini!” buyurdu

Yumdum.

Açtığımda kendimi Arvas'ta buldum.

Hemen Seyyid Fehîm'e koştum.

Elini öpüp oturdum.

Bana buyurdu ki:

“Dediğimi unutma sakın!”