16/05/2025 Cuma Köşe yazarı A.U

Terim bölgesinde yetişen velîlerden Ebû Bekr Ayderusî hazretleri, Yemen’de doğdu, Aden’de vefât etti.

Genç bir talebesi, “kötü arkadaşlara” uyup ayrılmak istedi medreseden. Geldi hocasına:

“Bir mâruzatım var hocam.”

“Söyle evlâdım.”

“Ben köye dönmek istiyorum.”

“Niçin evlâdım?”

“Köy işleri hocam. Aileme yardım etmem gerekiyor” dedi.

Ancak hocası biliyordu gencin asıl maksadını.

“Hayır, gitme!” dedi.

“Gitmem lâzım hocam.”

“Hayır evlâdım, gitme!”

Yine ısrâr edince dedi ki:

“Git gidebilirsen!!!”

Genç izinsiz ayrıldı. İki saat yol gittikten sonra bir de baktı ki, medresenin önüne gelmiş yine.

Şaşırdı tabii!

Tekrar yola koyuldu. İki saat yol yürüdükten sonra yine medrese önünde buldu kendisini.

Kendi kendine;

“Rüyâ mı görüyorum?" dedi.

Tekrar çıktı yola. Bir hayli yol gittiği hâlde yine ayrılamadı medresenin etrâfından. O zaman işi anladı.

Kendi kendine;

“Hocam istemiyor. Onun için gidemiyorum" dedi.

Tövbe etti yaptığına.

Hocası onu görüp sordu.

“Ne o evlât, gidemedin mi?”

“Siz göndermediniz” dedi.

Sarıldı hocasının ellerine. Özür dileyip devam etti derslerine. Bir daha da düşünmedi ayrılmayı.