18/06/2021 Cuma Köşe yazarı A.U

Hâfız Osmân Bedreddîn, hocasının dergâhına geleli on gün olmuştu, hocası seslendi ona:

“Hâfız kurbân!”

“Buyurun hocam.”

“Misâfirlik üç gündür. Haydi hizmete başla artık. Bizim bir bostanımız var. Onu sulama sırası sende!”

Hâfız Osmân;

“Başüstüne efendim” dedi.

Ve çıkıp bostana gitti.

Baktı ki, havuz (su) ile dolu.

Suyu salıp başladı sulamaya.

Ama henüz bir evlek bile sulanmamıştı ki, su tükendi.

Hemen koşup arz etti:

“Hocam, havuzun suyu bitti.”

O, gülümseyip buyurdu ki:

“Bitmemiştir Hâfız kurbân.

Haydi git gören gözle bak!”

Ayrılıp havuza koştu.

Baktı ki, havuz su ile dolu.

Hem de ağzına kadar.

Sulamayı bitirip döndü dergâha.

İkindi vakti hocası seslendi yine:

“Hâfız kurbân!”

“Buyurun hocam.”

“Bostana git de, biraz patlıcan topla getir! Zîrâ yârın çok misâfirimiz gelecek.”

Hâfız Osmân;

“Başüstüne efendim” dedi.

Ve koştu bostana.

Baktı ki patlıcanlar olmamış.

Geri gelip arz etti ki:

“Patlıcanlar henüz olmamış.”

Hocası buyurdu ki:

“Hâfız!.. Patlıcanlar olmuş.

Haydi git gören gözle bak”

Hâfız Osmân koştu bostana.

Gördü ki, patlıcanlar olmuş!..