Ebû Hüreyre'yi ancak müminler sever...

24/10/2020 Cumartesi Köşe yazarı A.D

Hazret-i Ebû Hüreyre, Müslüman olduktan sonra, annesinin de iman etmesini çok istiyor, bunun için çok uğraşıyordu. Ve bir gün...

 

Eshâb-ı kirâmdan Ebû Hüreyre (radıyallahü anh) hazretleri en çok hadîs-i şerîf rivâyet eden mübarek bir zattır... Hicretin 7. senesinde Müslüman oldu...

Yemen’den yetmiş kişiden fazla mümin, bir kâfile hâlinde Medîne’ye geldiler... Ebû Hüreyre bir an önce Peygamberimizi görmek, O’na kavuşmak aşkıyla yanıyordu. Yolculuğun uzun sürmesinden sıkılıyor, sabırsızlanıyor; "Ey yolculuk gecesi! Bıktım yolun uzunluğundan ve sıkıntısından. Fakat bu yolculuktur kurtaran beni, küfür inkâr yurdundan" manasında şiirler söylüyordu...

Nihayetinde Resûlullaha kavuştu ve bir daha Yemen’e dönmedi. Gece gündüz Resulullah efendimizin yanından hiç ayrılmadı. Peygamberimizin vefatına kadar dört sene böyle devam etti. Ebû Hüreyre şöyle demiştir:

-Benim çok hadîs rivâyet etmemin sebebi şudur: Ben fakîr bir kimseydim. Belli bir işim yoktu. Her zaman Resûlullah efendimize hizmet ediyordum. Muhâcirler çarşıda, pazarda alışverişle; ensâr da kendi malları, mülkleriyle uğraşırken, ben Resûlullah efendimizin yanında bulundum. Dolayısıyla diğerlerinden daha çok şey duydum.

           ***

Ebû Hüreyre bir gün kaftanının içinde küçük bir kedi taşıyordu. Resûlullah Efendimiz onu görünce "Nedir bu?" diye sordu. O da "Kedicik" diye cevap verdi.
Bunun üzerine Resulullah Efendimiz ona;
-Yâ Ebâ Hüreyre [Ey kedicik babası] buyurdu. Ebû Hüreyre o günden sonra bu isimle meşhur olup, esas ismi olan "Abdurrahmân" unutuldu...

          ***
Hazret-i Ebû Hüreyre, Müslüman olduktan sonra, annesinin de iman etmesini çok istiyor, bunun için çok uğraşıyordu. Fakat bir türlü muvaffak olamıyordu. Bu hususta şöyle anlatmıştır:
"Bir gün Peygamberimizin huzuruna girip dedim ki:
-Yâ Resulallah! Annemi İslâma davet ediyorum, bir türlü kabul etmiyor. Bugün de Müslüman olmasını söyledim. Bana hoş olmayan sözlerle karşılık verdi. Hidâyete kavuşması için dua buyurunuz.
Bunun üzerine Resulullah efendimiz (Allahım Ebû Hüreyre’nin annesine hidâyet ver!) diye dua buyurdu. Duâyı alınca sevinerek eve gittim. Eve varınca annem 'Ey oğlum, ben Müslüman oldum' dedi. Ben sevincimden yerimde duramıyordum. Tekrar Resulullahın huzuruna koştum, sevincimden ağlayarak annemin Müslüman olduğunu müjdeledim. Dedim ki:
-Yâ Resulallah! Annemi ve beni müminlerin sevmesi için, bizim de müminleri sevmemiz için dua ediniz.
Resulullah Efendimiz (Allahım, şu kulunu ve annesini mümin kullarına, müminleri de onlara sevdir) buyurarak dua etti. Artık beni bilen ve gören her mümin sevdi...

Evet, bu hadis-i şerif de bize gösteriyor ki; Hazret-i Ebû Hüreyre'yi ancak müminler sever. Ne diyelim; kişi sevdiği ile beraberdir...