07/07/2021 Çarşamba Köşe yazarı A.U

Seyyid Fehîm hazretleri genç idi.

Seyyid Tâhâ hazretlerini gördü.

Görür görmez hayrân oldu.

O da genç Fehîm'i sevdi ve;

“Sen kâbiliyetli ve zekî bir talebesin. Mutavvel kitâbını okumalısın” buyurdu.

Genç Fehîm arz etti ki:

“Benim kitâbım yok efendim.”

“Benimkini veririm” buyurdu.

Ve kendi kitâbını ona verip;

“Muş'un Âbirî köyünde bir âlim var. Ona git. Onunla oku bu kitâbı. Bir müşkülün olursa beni düşün!” buyurdu.

Seyyid Fehîm;

“Başüstüne” deyip o âlime gitti.

O âlim, Molla Resûl idi.

Okumaya başladılar.

Bir yere gelince Molla Resûl durdu.

Anlamamıştı bir cümleyi.

O düşünürken, genç Fehîm hâtırladı hocasının tembîhini.

Gözlerini yumup onu düşündü.

Gördü ki, önünde oturuyor.

Ve Mutavvel kitâbını okuyor.

Hem de o sayfayı ve o cümleyi.

Açtı gözlerini.

Ondan öğrendiği gibi okudu cümleyi.

Molla Resûl çok şaşırıp;

“İşte, şimdi oldu” dedi.

Ve genç Fehîm'e sordu ki:

“Bu, senin işin değil, nasıl bildin?”

“Hocamdan kalp yoluyla” dedi.

“Kim senin hocan?”

“Seyyid Tâhâ hazretleri.”

“Onu ben de görmeliyim?” dedi.

Ve birlikte Nehri'ye geldiler.

Seyyid Tâhâ hazretleri yanındakine;

“Molla Fehîm geliyor” buyurdu.

"Hem dahî güzel bir hediye ile...”