12/08/2021 Perşembe Köşe yazarı A.U

Tâhâ-yı Hakkârî hazretlerinin amcası Seyyid Abdullah, üstâdı Hâlid-i Bağdâdî hazretlerine bu yeğeninden bahsedip;

“İstîdâdı yüksektir” dedi.

O büyük velî de;

“Onu, bana getir!” buyurdu.

Gelince, kendisine;

“Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerinin kabrine git” buyurdu.

O da “Başüstüne” dedi.

Ve geldi bu nûrlu türbeye.

Büyük velî kabrinden çıkıp;

“Ey oğlum! Benim yolum büyükse de ehli kalmadı. Sen, Mevlâna Hâlid'e git. O, bu zamânın en büyük âlimidir. Onun hizmetine gir” buyurdu

Emri almıştı dedesinden.

Mevlâna Hâlid hazretleri, seksen günde Onu yetiştirip mutlak icâzetini verdi.

Ve Berdesur'a gönderdi.

Seyyid Tâhâ atına biniyordu ki.

Üstâdı gelip, tuttu üzengisini.

Seyyid Tâhâ estağfirullah dedi.

Ve geri çekti kendini.

Lâkin hocası;

“Haydi bin. Bir zamanlar dağdan taş toplatıp dergâha taşıttım. Zor işlerle yordum sizi. Şimdiyse severek tutuyorum üzenginizi” buyurdu.

“Peki efendim” dedi.

Ve üzengiye basıp bindi ata.

Üstâdı, atının dizginini tuttu.

Ve bir müddet yanında yürüdü.

Sonra dizginleri ona verip;

“Dizginlerin artık senin elinde. Allah yardımcın olsun. Ona güven, Ona sığın!” buyurdu.