07/06/2019 Cuma Köşe yazarı A.U
"Eğer çok istiyorsan, beni âzâd et"
Ebül Hayr Habeşî hazretleri, Mekke’de yaşadı.
383 (m. 993) yılında, Îran’da, Ebrikûh beldesinde vefât etti.
Ve oraya defn edildi.
Gençliğinde birinin kölesiydi.
Bir kula köle iken, “asıl Efendisine” kullukla meşgul olurdu.
Yâni ibâdet ederdi.
Efendisi, her zaman bir arzusu olup olmadığını sorar, bir şeyler istemesini
arzu ederdi.
Ama o, “yok” derdi.
Bir şey istemezdi.
Bir gün sıkıştırınca;
"Eğer çok istiyorsan, beni Allah için âzâd et" dedi.
O da cevâben;
"Yıllardır efendi sen, köle bendim. Seni ben, çok önceden âzâd
etmiştim" dedi.
O da memnun oldu.
Ve oradan ayrıldı.
Bağdat'a vardı.
Orada, büyüklerden bir zâtı ziyârete gittiğinde “son nefesini” vermek üzere
olduğunu gördü.
O büyük zât;
"Ey Ebül-Hayr! Hicaz'a git, aradığını orada bulursun" buyurdu.
Bunu, “emir” bildi.
Ve Mekke'ye gitti.
Yıllarca orada kalıp, oranın büyük velîlerinden istifâde etti. Cömertlikte
eşi yoktu...
Kendisi kimseden bir şey istemez, her hâcetini Allahü teâlâdan beklerdi.