23/11/2018 Cuma Köşe yazarı A.U
"Yetiş yâ Seyyid Ahmed!.."
Seyyid Ahmed Bedevî hazretleri, 675 (m. 1276) senesinde Mısır’da Tanta şehrinde vefât etti.
Kerâmetleri çoktur.
Biri şöyle:
Bir gün, bu zâtın kabri başında, “elleri kelepçeli” birine rastladı insanlar. Şaşkın bir vaziyette etrafına bakıyordu.
Yanına yaklaşıp;
“Senin bu hâlin nedir?” diye sordular.
Şöyle anlattı:
“Ben, bir işim için küffâr memleketine gitmiştim. İşimi hâlledip, dönüyordum ki, düşman askerleri beni esir alarak kelepçeye vurdular.
Ve çok eziyet ettiler.
Ahmed Bedevî hazretlerini hâtırlayıp “imdât” istedim rûhâniyetlerinden.
O anda nûrlu bir zât geldi.
Mübârek eliyle, tuttu elimi.
Bir de baktım, buradayım.
Bir şaşkınlık içinde etrâfıma bakıyordum ki, siz beni görüp yanımda toplandınız.”
En son şunu söyledi:
“Anladığım tek şey varsa, Seyyid Ahmed Bedevî hazretleri, Allah'ın sevgili bir kuludur.”
● ● ●
Bir gün bu velî zâta;
“En zor iş nedir efendim?” diye sordular.
Cevâbında;
“En zor iş, hakkı bâtıldan ayırmaktır. Yâni hangisi doğru, hangisi yanlış? Kim sevilir, kim sevilmez? Bunu ayırabilmektir. Bunu da, ancak mürşid-i kâmil olanlar anlar” buyurdu.