01/01/2024 Pazartesi Köşe yazarı A.U

İran’ın Bistam şehrinde dünyâya gelen büyük velî Bâyezid-i Bistâmî hazretlerine, bir gün sevdikleri; “Mürşidiniz kimdir efendim?” diye sordular.

Büyük velî buyurdu ki:

“Mürşidim bir kadındır.”

Anlamayıp durakladılar.

Şöyle anlattı onlara:

Ben, aşk-ı ilâhîyle kendimden geçmiş hâlde bir yolda yürüyordum.

Bir kadına rastladım.

Sırtında “un çuvalı” vardı.

Ve çok zor götürüyordu.

Beni görüp, dedi ki:

“Az yardım eder misin?”

O an bir “aslan” gördüm.

Bir kafesin içindeydi.

Kafesten çıkıp geldi.

Ben, çuvalı kadından aldım.

O aslanın sırtına yükleyip;

“Haydi bacım, bu hayvan sana yardım etsin” dedim.

O vaziyette gittiler.

Bir müddet geçti.

Kadın dönünce sordum:

“Aslan dediğimi yaptı mı?”

“Evet yaptı, ama sen o hayvana zulmettin.”

“Neden zulmetmişim?”

“Çünkü aslan, yük hayvanı değildir. Ona yük taşıttırmakla, zulmetmiş oldun” dedi.

Ben de ona;

“Doğru söylüyorsun” dedim.

Ve ağlayıp çok istiğfâr ettim!

Affım için Rabbime yalvardım.

İşte o günden sonra bana “Senin hocan kim?” dediklerinde, o kadını hâtırlarım. Çünkü bana mühim bir şey öğretmişti.