02/07/2021 Cuma Köşe yazarı A.U

Bir kâfir öleceği zaman, çirkin suratlı ve korkunç görünüşlü melekler gelir.

Ateşten elbiseleri vardır.

Katrandan da gömlekleri.

O kâfire lânet ederler!

Ondan nefret ederler!

Gök kapıları yüzüne kapanır.

Hiçbir kapı, onun habis rûhunun kendisinden geçmesini istemezler.

O ruh geri döndürülür.

Melekler bunu görür.

Ve Rabbimize;

“Yâ Rabbî, bu, falan kulunun rûhudur, yerler ve gökler bunu kabul etmiyor" derler.

Hak teâlâ;

“Onu geri çevirin ve ona hazırladığım büyük azâbı gösterin!” buyurur.

Onu kabrine götürürler.

Yakınları onu defneder.

Ve ayrılıp giderler.

Kâfirin rûhu, kabristandan dağılan insanların ayak seslerini işitir.

O anda suâl melekleri gelir.

Ve o kâfire sorarlar ki:

“Rabbin kim, peygamberin kim ve dînin nedir?”

O kâfir şaşırıp kalır!

Ne diyeceğini bilemez.

Ve “Bilmiyorum" der.

Melekler de ona;

“Elbette bilmezsin!” derler.

Ve geri giderler.

Sonra başka bir melek gelir.

Çirkin elbiseli, pis kokuludur.

Karşısına dikilip;

“Allahın gadabı ve sonsuz azâbı sana hak oldu!” der...