Büyük günah işleyenin tövbesi de kabul olur...
07/09/2022 Çarşamba Köşe yazarı H.Y
Kelime-i şehâdet
söyleyeni mümin kabûl etmelidir. Büyük günâhları varsa, bu sebeple
kendilerine küfür ve nifak damgasını vurmamalıdır.
Ahmed-i Nâmıkî Câmî hazretleri, (Miftâh-ün-necât) isimli kıymetli eserinde buyuruyor ki:
Müslüman olmanın ilk
şartı, Kelime-i şehâdet getirmektir. Hayatında ve ölürken son nefesini
verirken, “Lâ ilâhe illallah Muhammedün Resûlullah” diyen kimsenin,
erkek olsun kadın olsun, iyi olsun kötü olsun, mümin olduğu kabul edilir.
Ona hayatta iken kız verilir ve onunla evlenilir. Ona müminlerden mîras düşer.
Onun mîrası da müminlere düşer. Ona müminlere âit hükümler tatbik edilir. Vefât
ettiği zaman cenâze namazı kılınır. Müminlerin kabristanına defnolunur…
Eğer o kimse Kelime-i
şehâdeti kalbi ile de tasdik ederek gönülden söyleyip ve bu hâl üzere Allahü
teâlâya kavuşmuş ise, onun yeri Cennettir. Eğer kalbden söylememiş ise, münâfık
olur. Zâhire göre şehâdet söylediği için, onu müminlerin ahkâmına tâbi
tutarlar. Eğer nifak üzere Allahü teâlânın huzûruna varırsa, onun yeri derk-i
esfel (Cehennemin en aşağı derecesi) olur. Şöyle ki; Nisa sûresinin 145. âyet-i
kerîmesinde meâlen;
(Muhakkak ki
münâfıklar, Cehennemin en aşağı tabakasındadırlar [Cehennemin
dibindedirler]...) buyuruldu.
Kelime-i şehâdeti
söyleyen bir kimseye, töhmet ve taassub (zan ve husûmet) ile “Mümin değildir”
demek için kimseye müsâade verilmemiştir. Nitekim Nisa sûresinin 94. âyet-i
kerîmesinde meâlen;
(... Size İslâm selâmı
veren kimseye, dünyâ hayatının geçici nîmet ve menfaatine göz dikerek sen mümin
değilsin demeyin...) buyuruldu. Öyle ki, Kelime-i şehâdet söyleyenlerin hepsini mümin
kabûl etmelidir. Büyük günâhları varsa, bu sebeple kendilerine küfür ve nifak
damgasını vurmamalıdır. Kendi îmânında ve onların îmânında şüphe etmemelidir.
Çünkü Allahü teâlâ, günahkârları mümin olarak isimlendirdi ve Nûr sûresi 31.
âyet-i kerîmesinde meâlen;
“... Ey müminler!
Hepiniz Allahü teâlâya tövbe ediniz ki, dünyâ ve âhıret saâdatine kavuşasınız) buyurdu. Âsîlere
tövbeyi emreden [olanların îmânını kabûl eden] Allahü teâlâya muhalefet etmek
uygun değildir.
Allahü teâlânın bu emrinde şüphe etmek ve bunu reddetmek de asla caiz değildir. Müminlerin sözünü ve şehâdetini reddetmek ve onları yalancı zannetmek de hiç uygun değildir. Çünkü ateşperest, putperest, Yahudi gibi küfür, şirk ve dalâlet ehli bir kimseden bu Kelime-i şehâdeti işiten bir mümin bunu işittiğine dâir şâhitlik ederse, bütün İslâm kâdıları/hâkimleri, o kimsenin Müslüman olduğuna hükmederler.
