26/01/2024 Cuma Köşe yazarı A.U

Bağdat evliyâsından Cüneyd-i Bağdâdî hazretleri bir gün talebesiyle sohbet ediyordu.

Bir ara kapı açıldı.

Zengin biri girdi içeri.

Bu büyük velîye, bin dirhem “gümüş” hediye etti ve;

“İhtiyâcınıza harcarsınız” dedi.

Büyük zât sordu ona:

“Bundan başka paran var mı senin?”

“Evet, var efendim.”

“Daha çoğalmasını ister misin?”

“İsterim tabii efendim.”

O böyle deyince;

“Öyleyse verme, sende dursun” buyurdu.

Adam şaşırdı;

“Almıyor musunuz yâni?”

“Hayır.”

“Neden efendim?”

“Çünkü sen bu paraya bizden daha çok muhtaçsın. Bizim paramız az ise de daha çoğalmasını istemeyiz. Ama sen istiyorsun” buyurdu.

● ● ●

Bu zât bir sohbetinde “Kardeşlerim! Bir Müslüman, bir günah işlediğinde eğer ‘pişmânlık’ duyarsa, bu pişmânlığı onun için bulunmaz nîmettir” buyurdu.

Sordular:

“Neden efendim?”

“Çünkü bu pişmânlığı, tövbe demektir. Allah korusun, eğer üzülmek olmaz ve günah işlemek tatlı gelirse, bu hâl, günahta ısrârdır ki, çok tehlikelidir!”

Sordular yine:

“Nasıl bir tehlike efendim?”

Buyurdu ki:

“Îmânına zarar verebilir maazallah.”