05/09/2019 Perşembe Köşe yazarı A.U
Bir anda kendini sahrada buldu!..
Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri bir gün talebeleriyle sohbet ediyordu
ki, gencin birinin abdest tazelemesi icab etti.
Ancak çıkmak hayli zordu.
Zîra izdiham vardı câmide.
Gavs-ı âzam anladı...
Talebe sıkıntıdaydı.
Ona, bir “nazar” etti.
Genç bir “sahrada” buldu kendini.
Hem de bir çeşme başında.
İçinden geçirdi ki:
"Bu, hocamın kerâmeti."
Çeşmeden abdest aldı.
Kendini câmide buldu.
Gördü ki, hocası vaaz ediyor.
Devam etti dinlemeye...
● ● ●
Bir gün de Gavs-ül âzam hazretleri câmide sohbet ediyordu.
Bir ara sohbeti kesti.
Ve hızla aşağı indi.
Ayakta el bağladı.
Edeple biraz durdu.
Sonra çıktı yine kürsüye.
Ve devam etti sohbetine.
Cemaat bunu gördüler.
Ama bir şey anlamadılar.
Çok merak etmişlerdi.
Önde oturan biri;
“Efendim, biraz önce ne oldu ki, kürsüden acele aşağı indiniz?” diye sordu.
Gavs-ı âzam cemaate baktı.
Ve buyurdu ki:
“Resûlullah Efendimizi gördüm.
Ondan hayâ ettim.
Ve hızla yere indim.
Efendimiz, bâzı şeyler buyurdular. Giderken de;
(Çık yerine, vaazına devam et) buyurdular.
Emre uyarak tekrar çıktım."