20/02/2019 Çarşamba Köşe yazarı A.U
“Beni tanıyor musun?”
Tâbiîn’in büyüklerinden Atâ bin Ebî Rebah hazretleri, bir gün sohbetinde;
"Allah'ın kullarını sevindirin" buyurdu.
Ve şunu anlattı:
Bir kimse bir mümin kardeşini sevindirince, Allahü teâlâ o sevinçten bir melek yaratır. Bu kimse ölüp kabre konunca, o melek yanına gelir ve ona sorar:
“Beni tanıyor musun?”
“Hayır, sen kimsin?”
Melek de;
“Ben; senin, bir Müslüman kardeşine vermiş olduğun sevincim. Bugün seni sevindirmek ve suâl meleklerine cevap verirken sana yardımcı olmak için geldim” der.
● ● ●
Bir gün, bir gence;
“İnsanlara karşı dilini muhâfaza etmek ‘altın’ı muhâfaza etmekten daha zordur” buyurdu.
Ve ilâve etti:
“Âhirette, cennete giden bir kimsenin orada ağlaması ne kadar garipse, cennete gideceği meçhul olan bir kişinin burada gülmesi de o kadar gariptir.”
● ● ●
Bir gün de sohbetinde;
“Kardeşlerim! Vaktiyle öyle mübârek zâtlar vardı ki, başını, hanımıyla bir yastığa koyardı. Ama sabaha kadar uyumaz, sessiz sessiz ağlar; yastığı gözyaşından ıslanırdı!” buyurdu.
Ve ekledi:
“Yirmi yıl, geceleri böyle ağlardı da hanımının bundan haberi olmazdı!”