03/02/2023 Cuma Köşe yazarı A.U

Evliyânın büyüklerinden Pîr Muhammed Erzincânî hazretleri bir yaz günü sabah namazından çıktılar.

Talebelerine;

"Erzincan'a inmek dileriz. Sevdiklerimizden arzu edenler bizimle gelsin” buyurdu.

Kırk talebesi vardı.

Onları aldı.

Erzincan'a vardı.

Ve talebelerine;

“Allahü teâlâ bu beldeye yakında bir zelzele takdîr etmiştir. Bu belânın geri çevrilmesi için yalvaralım. Umulur ki, içimizden birinin duâsı kabûl olur da halk kurtulur” buyurdu.

Ve ibâdete başladılar.

Bir müddet geçince;

"Kardeşlerim! Şu anda kalbime; (Ey Pîr Muhammed! Eğer bu belânın geri çevrilmesini istersen bizim yanımıza gelmelisin) diye ilham olundu” buyurdu.

Mutlu görünüyordu.

Ve yüzü gülüyordu.

Onlara dönerek;

“Şimdi kim bizimle berâber şehâdet şerbetini içmek isterse burada kalsın. İstemiyenlere de izin veriyoruz, dışarı çıksınlar” buyurdu.

Yedi talebesi kaldı.

Diğerleri çıktılar.

O gece “zelzele” oldu.

Câmi-i Kebîr yıkıldı!

Yedi talebesiyle birlikte Pîr Muhammed Erzincânî hazretleri, “Şehit”lik şerbetini içtiler.

Câmiden başka hiçbir yerde bir zarar olmadı.

Ahâli bunu öğrendi.

Çok üzüldüler!

Ve takdîre râzı olup;

“Allahü teâlânın takdîri böyleymiş” deyip Pîr Muhammed Erzincânî hazretleriyle yedi talebesini defnettiler...