“Mümine soğuk durmak, felâkettir!”
07/10/2023 Cumartesi Köşe yazarı A.U
Mekke’de yaşayan Ebû
Bekr-i Kettânî hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine:
Gençlik senelerimdi.
Komşumuz bir Müslüman
vardı, ama ona kalbimde “soğukluk” duyardım.
Yâni onu sevmezdim.
Sebebini de bilmezdim.
“Mümine soğuk durmak,
felâkettir” diye biliyordum. Ne kadar uğraştıysam da kurtulamadım bu düşünceden.
“Hediye muhabbeti
arttırır” diye de işitmiştim.
Kıymetli hediyeler
aldım.
Götürdüm takdîm ettim.
Yine o “soğukluk” gitmedi.
Bu defâ onu evime dâvet ettim. Çeşitli ve leziz yemekler ikrâm ettim.
Yine gitmedi soğukluk.
Kendi kendime;
“Ey nefsim, o mümine
niçin soğuk duruyorsun? Bu hâl, kibirdendir, vazgeçmezsen mahvolursun!” dedim.
Hiç fayda etmedi.
Bu defâ; “Ey
nefsim! Yoksa sen kendini ondan üstün mü görüyorsun? Çabuk tövbe et ki, Cenâb-ı
Hak bu hâlinden râzı değil” dedim.
Yine değişmedi kalbim.
O müminin evine
gittim.
Yine yemeğe dâvet
ettim.
O “soğukluk” gitmedi
kalbimden...
Bir akşam yattım.
Seher vakti kalktım.
İki rekât namaz
kılıp “Yâ Rabbî! Kalbimde bu mümine karşı muhabbet ihsân eyle” diye
yalvardım.
Çok ağladım!
Çok gözyaşı döktüm!
Çok şükür, duâm kabul oldu. O soğukluk gitti, ferahladım.
