17/04/2019 Çarşamba Köşe yazarı A.U
"Şimdi ektiğimi biçiyorum!"
Tâbiîn’in büyüklerinden olan Sâbit
bin Eslem Benânî hazretleri şöyle anlatıyor:
Bir mümin; Allahü teâlâdan bir şey
isterse, Allahü teâlâ bu iş için Cebrâil aleyhisselâmı vazîfelendirir.
O kul “sâlih” ise, Hazret-i
Cibrîl’e;
“Bu kulumun ihtiyâcını yerine getirmekte
acele etme. Çünkü ben, o kulumun sesini duymayı seviyorum” buyurur.
Eğer “fenâ kul” ise;
“Yâ Cebrâil! Onun isteğini hemen yerine
getir. Çünkü ben, onun sesini duymak istemiyorum” buyurur.
● ● ●
Yine o anlatıyor:
Bir kimse vardı ki, babasını bir yerde
dövüyordu.
O kimseye;
“Babanı niçin dövüyorsun.
Günah değil mi?” dediler.
Babası bunu duydu.
Ve onlara dedi ki:
“Bırakın dövsün!”
“Niçin?”’ dediler.
“Çünkü vaktiyle, tam bu yerde, ben de
babamı dövmüştüm, şimdi ektiğimi biçiyorum!” dedi.
● ● ●
Bir gün de sevdikleri;
“Efendim, Allahü teâlânın en çok sevdiği
ibâdet nedir?” diye sordular.
Cevâbında;
“Allahü teâlânın en sevdiği ibâdet,
Müslümanların birbirini sevmesidir ki, bu haslet, îmânın da şartıdır
zâten” buyurdu.