25/01/2019 Cuma Köşe yazarı A.U
"İnşallah birazdan gönderirim"
Muhammed Bekrî hazretleri, Allah adamlarındandır. 952 (m. 1545) senesinde Kâhire’de vefât etti. İmâm-ı Şâfiî hazretlerinin kabri civârına defnedildi.
Bu zât bir gün Beytullahın yanında ibâdet ediyordu.
Az sonra hizmetçisi geldi.
Ve ihtiyâcı için para istedi.
Ancak hiç parası yoktu.
“Az bekle” buyurdu.
Hizmetçi de;
“Peki efendim” deyip gitti.
Az sonra biri gelip;
“Efendim, şu kadar paraya çok âcil ihtiyacım var, ne olur beni bu sıkıntıdan kurtarın” diye yalvardı.
Ona da “yok” diyemedi.
“Biraz bekle” buyurdu.
Adamcağız sevinçle;
“Peki efendim” dedi.
Ve başladı beklemeye.
Mübârek zât kalktı.
Yüzünü Beytullaha çevirdi.
Ve kalbinden;
“Yâ İlâhî!.. Param olmadığını sen biliyorsun. Ama bu kullarına söz verdim. Beni mahcup eyleme” diye yalvardı.
O anda biri yanaştı yanına.
Elinde iki “altın kesesi” vardı.
Onları bu zâta uzatıp;
“Efendim, bu altınlar Hindistan Sultânından size hediyedir. Lütfen kabul buyurun” dedi.
Büyük velî çok duygulandı!
Oracıkta “secde-i şükre” vardı.
Kesenin birini hizmetçiye verdi.
Öbürünü de diğerine...