28/11/2023 Salı Köşe yazarı A.U

İstanbul’da yetişen Velîlerden Abdülehad Nûrî hazretlerinin talebesinden bir Sâdık Efendi vardır.

Bu kişi, Beytullaha gitmek ister bir ara.

İzin alıp düşer yollara.

Ama bir şey çeker dikkatini.

Şöyle ki;

Her tehlike ânında Abdülehad Nûrî hazretlerini görür yanında.

Nihâyet Kâbe’ye varır.

Fakat o da ne?

Hocası da yanındadır.

Şaşkınlığı daha artar!

Gerekli ziyâretleri yapar.

Geri dönüp hocasına varır.

Öğrenir ki, hacca gitmemiş.

Evinde oturmaktadır...

● ● ●

Bir gün de sevdikleriyle birlikte Boğaz'a giderler. Sohbet sırasında birisi, “Efendim, eski velîler toprağı altına çevirirlermiş” der.

Mübârek zât, yerden bir avuç "toprak" alıp, o kişinin avcuna koyar.

O anda toprak "altın" olur.

Böyle söyleyen utanır!

Ama bir faydası olur.

Sevgisi artar bu zâta...

● ● ●

Bir gün de sevdikleri; “Efendim, bir kimse sâdece (Lâ ilâhe illallah) dese fakat (Muhammedün Resûlullah) demese, o kimse Müslüman olur mu?” diye sordular.

Cevâbında;

“Olmaz. Çünkü kelime-i tevhîd bir bütündür. Herkes Allah diyor. Kâfirler de zorda kalınca Allah diyorlar. Ama Muhammed aleyhisselâmı peygamber tanımıyorlar. O zaman îmân olmuyor” buyurdu.