Benim bir dostum var
31/07/2025 Perşembe Köşe yazarı A.U
Allahü teâlâ Musa
aleyhisselama “Ya Musa! Falan şehirde benim bir dostum vefat etti. Git,
onu İslam’ın vecibelerine göre defnet’ buyurdu.
Musa Nebi gitti o şehre.
Ve buldu o kimseyi.
Yakınları, bir “virane”ye terk
etmişlerdi kendisini.
Sordu onlara:
“Niçin böyle yaptınız?”
Onlar cevaben;
“O, son derece kötü bir hayat
yaşadı. Yapmadığı günah ve kötülük kalmadı, onun için böyle yaptık” dediler.
Musa Nebi, onu, oradan çıkardı.
Dinî usullere göre yıkadı. Kefenleyip defnetti.
Sonra da;
“Ya Rabbi! Yakınlarının bile kötü
bilip günahları sebebiyle terk ettiği bu kişiye ‘dostum’ buyurdun. Bunun
hikmeti nedir?” diye sordu.
Hak teâlâ buyurdu ki:
“Evet, o çok iğrenç bir hayat
sürdü. Ailesi de bu sebeple terk etti onu. Ama o kulum ölmeden evvel tövbe
etti.”
Sordu ki:
“Nasıl tövbe etti Ya Rabbi?”
Hak teâlâ;
“Büyük pişmanlık
içinde, gözyaşları dökerek (Ya Rabbi! Bütün ömrüm günahla geçti. Ama
şimdi çok pişmanım. Sen gizleyici ve affedicisin. Yakınlarım beni terk etti.
Ama sen terk etmezsin, beni affet) dedi, ben de onu affettim ve
dostlarımın arasına dâhil ettim” buyurdu.
