Develerimi kaybettim
29/07/2025 Salı Köşe yazarı A.U
Manisa'nın Demirci ilçesinde yatan Şeymer
Hasan Dede’nin sevdiklerinden birinin develeri kayboldu bir gün.
Çok aradı, bulamadı.
Yorgun argın döndü.
Bu işe bir çare düşünürken Hasan
Dede geldi aklına. Derhâl koşup çaldı kapısını.
Açılınca;
“Hocam! Ne olur, bize bir himmet
edin” diye yalvardı.
“Hayrola, ne oldu?”
“Develerimi kaybettim!”
“Aradın mı peki?”
“Evet hocam. Her yeri aradım,
hiçbir yerde yoklar.”
Hasan Dede, eliyle bir yönü
işaret edip sordu;
“Falan yere de baktın mı?”
“Baktım hocam, orada da yoklar.”
“Bir daha bak, belki
görememişsindir” buyurdu.
Adam almıştı işareti.
“Peki hocam” dedi.
Ve koşturdu o yere.
Evet, develer oradaydı.
Hem de tam tarif ettiği yerde.
● ● ●
Bu zât bir sohbetinde; “Bir
kimsenin iman ile öleceği, son nefeste belli olur. Bir kişi bu devlete
kavuşunca Allahü teâlânın ihsanları başlar” dedi.
Sordular:
“Nasıl yani efendim?”
Buyurdu ki:
“O şanslı kimseye Azrâil aleyhisselâm gelir ve; ‘Hiç korkma. Erhamürrâhimîne gidiyorsun. Asıl vatanına kavuşuyorsun. Büyük devlete erişiyorsun!’ der. Böyle olan kimseye, bundan daha sevinçli haber olmaz.”
