26/12/2023 Salı Köşe yazarı A.U

Silsile-i aliyyeden Bâyezid-i Bistâmî hazretlerinin “rahmetullahi aleyh” annesi, karlı ve dondurucu bir kış gecesi, seslendi yatağından:

“Bâyezid!”

“Buyur anneciğim.”

“Oğlum, bana biraz su verir misin.”

“Peki anne, derhâl!” dedi.

Ve koştu testiye.

Ama testi boştu...

Dışarıdaki çeşmeden getirmek gerekiyordu.

Kar, soğuk demedi.

Koştu çeşmeye.

Suyu doldurup da gelinceye kadar annesi uyumuştu.

Uyandırmaya kıyamadı.

Başucunda bekledi.

Ama nasıl?

Elinde, buzla kaplı testi.

Üstelik de ayakta.

Nice zaman sonra uyandı annesi.

Onu öyle görünce şaşırdı!

“Oğlum niçin ayaktasın?”

“Sana su vermek için anneciğim.”

“İyi de, oturup beklesene.”

“Suyu hemen vereyim diye ayakta bekliyorum” dedi.

Soğuğun şiddetinden, parmakları testiye yapışmıştı!

Kadıncağız duygulandı!

Ne diyeceğini bilemedi.

Oğluna, sevgiyle baktı.

Ellerini duâya açtı.

Ve cân-ü gönülden;

“Yâ Rabbî! Ben oğlumdan çok râzıyım. Sen de ondan râzı ol” diye duâ etti, yalvardı.

Bâyezid, işte bu duâ ile “Bâyezid-i Bistâmî hazretleri” oldu. “Rahmetullahi aleyh.”