03/04/2019 Çarşamba Köşe yazarı A.U
"Ben, Allah için veriyorum!"
Mısır’da yetişen meşhûr fıkıh âlimlerinden Hayve bin Şüreyh
hazretleri, Allah dostlarından bir mübârek zâttır.
Eline, zenginlerin ihsânı olarak çok “altın” ve “gümüş”
geçerdi.
Ama harcamazdı.
Fakîrlere verirdi.
Hattâ eline geçtiği andan itibâren evine gelinceye kadar,
yolda hepsini dağıtır, evine geldiğinde onların hepsini yatağının altında
bulurdu.
● ● ●
Bir akrabâsı vardı.
O, buna vâkıf oldu.
Ve kendi kendine;
"Ben de onun gibi yapıp, paraları fakîrlere dağıtsam,
eve geldiğimde onları yatağımın altında bulur muyum?" diye düşündü...
Onun gibi yaptı...
Paraları dağıttı.
Ama eve gelince, yatağın altında bir şey göremedi.
Çok üzüldü.
Morali bozuldu.
Ve bu zâta gidip;
"Ben de senin gibi yaptım. Ama yatağımın altında bir
şey yoktu, sebebi nedir?" diye sordu.
Hazret-i Hayve;
"Öyle olmaz" buyurdu.
"Nasıl olur? deyince de;
“Niyet mühimdir, ben ‘Allah için’ veriyorum, sen ise
‘tecrübe’ için verdin, Allah için vermedin, onun için olmaz" buyurdu.