"Pişmanım, ne olur affet!"
03/03/2022 Perşembe Köşe yazarı A.U
Dâi Mehmed Efendi Gelibolu'da
yaşamış bir Allah adamıdır.
Bu zât bir gün çıktı
köyden.
Gelibolu'ya gidecekti.
Yolda yorulup, oturdu
bir gölgeliğe.
Ve uyuyakaldı.
Ancak Gelibolu
Kolağası, sarhoş sandı bu Allah dostunu.
Dürtüp uyandırdı.
Ve sordu kabaca:
“Kimsin sen? Sarhoşsun
üstelik!”
Mübârek zât:
“Hayır ben içki içmem” buyurdu.
Kolağası;
“Yalan söyleme, düş
önüme!” dedi
Ve götürüp hapsetti.
Büyük zât tekrar îkaz
etti:
“Yapma, pişman
olursun!”
Cevap bile vermedi.
Ama kalbi incinmişti
mübareğin.
Kırık kalple “Hasbünallah” dedi.
Yani Allah bana
kâfidir.
O Hasbünallah!
dediğinde, kolağası (felç) oldu evinde.
Tutmaz oldu eli ayağı.
Ama anladı hatasını.
“Eyvâh, ben ne yaptım?” dedi.
Ve sedyeyle gitti
hapishâneye.
Onu hapisten çıkarıp;
“Pişmânım, ne olur
affet” dedi.
Mübârek zât acıdı
yine.
“Tamam, affettim” buyurdu.
O affettim der demez
iyileşti.
Sedyeyle geldiği
hapishâneden yürüyerek gitti evine.
Dahası, talebesi oldu.
Ömür boyu hizmet etti
kendisine.
Ve çok duâsını aldı...
