08/02/2023 Çarşamba Köşe yazarı A.U

Allah dostlarından Nasûhî Efendi’nin sevenlerinden birinin bir kız çocuğu oldu.

Hanımıyla birlikte çocuğa “Fâtıma” ismini koymayı düşündüler.

Bu sırada Nasûhî Efendi kapıyı çaldı.

Ev sâhibi çıktı.

Hürmetle karşıladı.

Saygı ile elini öpüp;

“İçeri buyurun!” dedi.

Nasûhî Efendi içeri girip;

"Oğlum! Biz, sizin kızınıza isim koymak için geldik” buyurdu.

Ev sâhibi içeri geçip durumu hanımına söyledi.

O da çok sevindi.

"Ne iyi olur” dedi.

Çok da duygulanıp;

“Biz aramızda (Fâtıma) olsun dedik ama Nasûhî hazretleri ne derse o olsun” dedi.

Bebeği getirdiler.

Nasûhî Efendi’nin kucağına verdiler.

O da muhabbetle aldı.

Sağ kulağına “Ezân” okudu.

Sol kulağına da “İkâmet”.

Çocuğa “Fâtıma” ismini verdi.

Ve onlara;

"Allah bilir ya, sizin gönlünüzden de Fâtıma ismi geçiyordu değil mi?” buyurdu.

Bu hâdise üzerine ona olan muhabbetleri kat kat arttı.

● ● ●

Bir kişi bu zâta gelip;

“Efendim, ibâdetlerimin kabul olacağını ümit etmediğim için ibâdet yapmakta bâzen gevşek davranıyorum” dedi.

Büyük velî ona;

“Biz kuluz, kabul olacağını bilsek de bilmesek de ibâdet yapmalı ve peşinden istiğfâr edip kabul olması için yalvarmalıyız” buyurdu.