Belki bir çocuğumuz olur!..
25/06/2019 Salı Köşe yazarı A.U
Evliyânın büyüklerinden olan Abdurrahman
es-Sekkaf hazretleri, 1517 (h.923)‘de Yemen’de vefât etti.
Bu büyük zât, bir defâ, bir
yolculuğa çıkacaktı.
O ara hanımı hâmileydi.
Yanına çağırdı.
Ve bir bez verip;
"Ben yoldayken belki bir oğlumuz
doğabilir. Aynı gün vefât edebilir. Eğer öyle olursa, bu bezi ona kefen
yaparsınız" buyurdu.
Sonra vedâlaştı...
Ve yola çıktı...
Hakîkaten o yolculuktayken, bir
"erkek çocuğu" oldu ve aynı gün vefât etti... Bıraktığı bezi çocuğa
kefen yaptılar...
● ● ●
Bir gün sevdiklerine;
“İnsanın en büyük düşmanı, kendi
nefsidir. Dînin her bir emrinde bu nefsi kırmak vardır ve nefis kırılırsa, bu
hâl, o kul için hayırlı olur” buyurdu.
Dinleyenler;
“Nefsi nasıl kıralım efendim?” diye
sordular.
Cevâbında;
“İstişâre edin, zîra nefis, istişâre
etmek istemez. ‘Ben de biliyorum’ der. Yolda bir mümine rastlarsanız, önce siz
selâm verin. Müsâfaha ederken önce siz uzatın elinizi.
Kırıldığınız kimseden önce siz özür
dileyin. Öfkelenmeyin, çok çalışın, tembel olmayın ki, bunlar da nefsi
kırar” buyurdu
